در دهه‌ی ۱۹۴۰، الکساندر استیون کوربت، دو سال خود را در مالزی به شکار پروانه‌ پرداخت و  در سفر خود، تعداد گونه‌هایی از پروانه که با آنها مواجه شده‌ بود و همچنین تعداد پروانه‌هایی از هر گونه که شکار کرده بود را ثبت کرد. کوربت به خاطر جنگ جهانی به بریتانیا بازگشت و در بریتانیا، با آماردان بزرگ، رونالد فیشر دیدار کرد. او از فیشر پرسید که  چه تعداد گونه‌ی پروانه‌ی دیگر در مالزی وجود دارد که او هنوز مشاهده نکرده! فیشر جوابی بسیار هوشمندانه به این سوال داد و مسئله‌ی «گونه‌های نادیده» را حل کرد.

این مثال، یک نمونه از مسائلی است که در استنتاج آماری مورد بحث قرار می‌گیرند. آمار استنتاجی، استنباط  خواصی از جامعه، به کمک نمونه‌های مشاهده‌‌شده‌ی محدود و  تعمیم نتایج مستخرج از آن به کل جامعه است. روش‌های استنتاج آماری (معتبر!)، تخمین‌هایی از دقت عملکرد خود ارائه می‌دهند و تضمین‌هایی برای صحت دارند.

 در این کارگاه، با روندی تاریخی با روش‌های استنتاج آماری آشنا می‌شویم. نمونه‌هایی کلاسیک از استنتاج‌های فراوانی‌گرایانه، بیزی و فیشری را بررسی کرده و در آخر به روش‌های مدرن‌تر استنتاج آماری، مثل بیز تجربی، تخمین‌گرهای جیمز-اشتاین، مدل‌های خطی تعمیم یافته، روش‌های Bootstrap، آزمون‌های فرضیه‌ی Large Scale و مدل‌های خطی تنک  می‌پردازیم.